|
|
|
|
||||||
| Тема : Белоруссия | Опции темы | Опции просмотра |
|
Заблокирован
Регистрация: 13.07.2002
Адрес: Гродно
Сообщений: 825
Благодарности:
отдано: 36
получено: 79/60
|
08.02.2017, 22:07
#11
— Ало, Уладзіміравіч?
— Да. — Прывет, Уладзіміравіч! Как дзела? — Нормально. — Как сам, как настраеніе? — Григорьевич, что тебе надо? — Да я так званю. Узнаць, всё лі харашо у цебя. — Григорьевич… — Да я… — Ты мне зачем вчера десять смсок прислал среди ночи? — Дзевяць, Валодзя, дзевяць. — Зачем!? — Выпілі немнога вчэра с рэбятамі. — Я так и понял. — Валодзя, давай мірыцца, а? — Деньги кончились, да? — Чэсна цебе сказаць? — Да как хочешь. — Гавару чэсна — ешчо немнога есць, но скора кончацца. Но я не паэтаму званю. Павер, іскрэнне хачу памірыцца. Хваціт вазні ужэ этай. Мы жэ радные. Пачці. — Возни? — Ну хочэш, строй сваю базу. Пажалуста. — Не поможет. — Давай учэнія праведзём у самых граніц, а? Заявленія сдзелаем. Савместные. — Ты зачем дело начал подшивать против моих? — Заш’ём назад, Валодзя, заш’ём. Раз плюнуць! — Прессухи больше не будешь устраивать? — Дагаварылісь. — Визы вернёшь назад? — Абсудзім, Валодзя. Абсудзім. — Демократию вот эту всю… — Свернём. — Да? — Абешчаю. — Хорошо. Я подумаю. Набери меня на днях. — Дагаварылісь, Валодзя. Дагаварылісь. — Пока. — Давай! — … — Ало, дайце Савмін. — Минутку. — … — Слушаю вас, Александр Григорьевич. — Камуналку пака не паднімайце, кажысь паверыў. — Слушаюсь, Александр Григорьевич! — Давай, пака. |
|
|
Ответить с цитированием |
|
|